Moją pasją jest czytanie. Czytam reportaże, książki o sztuce, opowieści podróżnicze, biografie, pamiętniki, literaturę biznesową i religijną, czasami wracam do literatury dziecięcej i młodzieżowej. Teksty, z którymi się z stykam, zabierają mnie w świat pełen ciekawych doznań i nowych perspektyw. Niestety, do książek, które by mnie porywały czy rozwijały, niezbyt często zaliczam pozycje, które poświęcone są tematyce edukacji lub nauczania. Lektura tego rodzaju pozycji – często o intrygującym tytule – zwykle kończyła się na sporym zawodzie.
Po takim wstępie powinno nastąpić: “Ale pewnego dnia…”
I tak rzeczywiście się stało! Pewnego dnia sięgnąłem po książkę, która zaintrygowała mnie właśnie tytułem „Uczyć (się ) z pasją. Jak sprawić, by uczenie (się) było fascynującą podróżą”. Pernille Ripp, nauczycielka z Oregonu, napisała książkę, w której podzieliła się swoją pasją nauczania i uczenia się. Autorka prowadzi od lat zajęcia z uczniami klas 4, 5 i 7. Jest praktykiem, który poza umiłowaniem samego zawodu, ma niezwykły dar dzielenia się swoimi nauczycielskimi doświadczeniami. Pisze książki, prowadzi bloga, angażuje się w nauczycielskich społecznościach, inicjuje i prowadzi akcje promujące czytanie wśród dzieci i młodzieży.
W książce poruszone są najważniejsze kwestie związane z uczeniem w tradycyjnej szkole. Pernille przekazuje nam pomysły, jak działać, aby w miejscach, w których zmiana wydaje się niemożliwa, jednak jej dokonywać. Sam wstęp jest „ciosem w szczękę” szkoły systemowej. Jego tytuł brzmi: „Nauczmy się łamać zasady”. Czy może być bardziej prowokujące wezwanie ze strony nauczyciela pracującego od lat w szkole?
Autorka porusza kwestie przestrzeni klasy, relacji z uczniami, słuchania, konstrukcji lekcji, zadawania prac domowych, atmosfery pracy w klasie, kar i nagród. Opisuje problemy, o których często rozmawia się na forach edukacyjnych dla nauczycieli czy rodziców. Siłą jej narracji jest odwołanie się do własnych doświadczeń i przedstawienie niezwykłych owoców podejmowanych działań.
Jedną z najmocniejszych stron książki jest szczerość w dzieleniu się doświadczeniami. Ten aspekt jest mi szczególnie bliski, prawdopodobnie podobne odczucia będą towarzyszyły większości nauczycieli. Konstrukcja opowieści jest bardzo prosta. Na początku każdego z rozdziałów, Pernille Ripp pisze co uważała i jak postępowała z ocenianiem w szkole na początku swoich działań w szkole. Zwykle jest to obraz bardzo tradycyjnego postępowania. Następnie opisuje, co i dlaczego zmieniła w swoim myśleniu. Koniec rozdziału to zestaw praktycznych wskazówek, pozwalających na zmianę sposobu pracy, wprowadzenia koniecznych zmian w klasie lub szkole.
Po przeczytaniu „Uczyć (się) z pasją” jestem przekonany, że zmianę w szkołach trzeba rozpocząć, że jest to możliwe, że zaczynamy ją z miejsca, w którym dzisiaj każdy z nas stoi i nie można z nią czekać. Nikt za nas tej zmiany nie dokona.
