Uczyć (się) z pasją

Marcin Sawicki
0 komentarz

Moją pasją jest czytanie. Czytam reportaże, książki o sztuce, opowieści podróżnicze, biografie, pamiętniki, literaturę biznesową i religijną, czasami wracam do literatury dziecięcej i młodzieżowej. Teksty, z którymi się z stykam, zabierają mnie w świat pełen ciekawych doznań i nowych perspektyw. Niestety, do książek, które by mnie porywały czy rozwijały, niezbyt często zaliczam pozycje, które poświęcone są  tematyce edukacji lub nauczania. Lektura tego rodzaju pozycji – często o intrygującym tytule – zwykle kończyła się na sporym zawodzie. 

Po takim wstępie powinno nastąpić: “Ale pewnego dnia…”

I tak rzeczywiście się stało! Pewnego dnia sięgnąłem po książkę, która zaintrygowała mnie właśnie tytułem „Uczyć (się ) z pasją. Jak sprawić, by uczenie (się) było fascynującą podróżą”. Pernille Ripp, nauczycielka z Oregonu, napisała książkę, w której podzieliła się swoją pasją nauczania i uczenia się. Autorka prowadzi od lat zajęcia z uczniami klas 4, 5 i 7. Jest praktykiem, który poza umiłowaniem samego zawodu, ma niezwykły dar dzielenia się swoimi  nauczycielskimi doświadczeniami. Pisze książki, prowadzi bloga, angażuje się w nauczycielskich społecznościach, inicjuje i prowadzi akcje promujące czytanie wśród dzieci i młodzieży. 

Pernille Ripp, „Uczyć (się) z pasją”

W książce poruszone są najważniejsze kwestie związane z uczeniem w tradycyjnej szkole. Pernille przekazuje nam pomysły, jak działać, aby w miejscach, w których zmiana wydaje się niemożliwa, jednak jej dokonywać. Sam wstęp jest „ciosem w szczękę” szkoły systemowej. Jego tytuł brzmi: „Nauczmy się łamać zasady”. Czy może być bardziej prowokujące wezwanie ze strony nauczyciela pracującego od lat w szkole?

Autorka porusza kwestie przestrzeni klasy, relacji z uczniami, słuchania, konstrukcji lekcji, zadawania prac domowych, atmosfery pracy w klasie, kar i nagród. Opisuje problemy, o których często rozmawia się na forach edukacyjnych dla nauczycieli czy rodziców. Siłą jej narracji jest odwołanie się do własnych doświadczeń i przedstawienie niezwykłych owoców podejmowanych działań. 

Jedną z najmocniejszych stron książki jest szczerość w dzieleniu się doświadczeniami. Ten aspekt jest mi szczególnie bliski, prawdopodobnie podobne odczucia będą towarzyszyły większości nauczycieli. Konstrukcja opowieści jest bardzo prosta. Na początku każdego z rozdziałów, Pernille Ripp pisze co uważała i jak postępowała z ocenianiem w szkole na początku swoich działań w szkole. Zwykle jest to obraz bardzo tradycyjnego postępowania. Następnie opisuje, co i dlaczego zmieniła w swoim myśleniu. Koniec rozdziału to zestaw praktycznych wskazówek, pozwalających na zmianę sposobu pracy, wprowadzenia koniecznych zmian w klasie lub szkole. 

Po przeczytaniu „Uczyć (się) z pasją” jestem przekonany, że zmianę w szkołach trzeba rozpocząć, że jest to możliwe, że zaczynamy ją z miejsca, w którym dzisiaj każdy z nas stoi i nie można z nią czekać. Nikt za nas tej zmiany nie dokona.

Może Cię zainteresować:

Zostaw komentarz

Ta strona korzysta z plików cookie, aby poprawić Twoje wrażenia. Zakładamy, że nie masz nic przeciwko, ale możesz zrezygnować, jeśli chcesz. Akceptuje Przeczytaj więcej

Polityka prywatności
Już dostępny!

Przemyślnik edukacyjny

73 pytania będące źródłem edukacyjnej inspiracji i refleksji!