Edukacja zdalna w czasie pandemii koronawirusa wymagała wprowadzenia nowych rozwiązań i standardów w szkołach i na uniwersytetach. Mimo wielu innowacji, dla większości uczniów, studentów, nauczycieli i rodziców było to trudne doświadczenie, którego skutki odczuwane będą jeszcze długo.
W szczególnej sytuacji znalazły się osoby z niepełnosprawnościami, dla których pandemia często oznaczała dodatkowe komplikacje. Wysokie ryzyko zachorowania na COVID-19, utrudniony dostęp do opieki zdrowotnej, nierzadko wiążący się z pogorszeniem stanu zdrowia, niewystarczające warunki materialne do kontynuowania zdalnej nauki, połączone z brakiem możliwości podjęcia pracy zawodowej to tylko niektóre z przeciwności, z którymi musiały się zmagać osoby z niepełnosprawnościami.
Jak podaje „The Independent”, według ankiety przeprowadzanej wśród 326 studentów z niepełnosprawnościami z 69 brytyjskich szkół wyższych (dane zbierane od lutego do kwietnia 2021 roku), ponad połowa rozważała przerwanie studiów w czasie pandemii. 23,1% ankietowanych odpowiedziało, że otrzymało wystarczającą pomoc, znaczna większość głosów mówiła jednak o doświadczeniu alienacji i pominięcia. 73,5 % ankietowanych alarmowało, że proces ubiegania się o wsparcie był spowolniony, utrudniony lub wstrzymany; w wielu przypadkach wymagane było ponowne dostarczenie orzeczeń o niepełnosprawnościach, mimo uznania ich przed pandemią. 84,5% badanych chciałoby korzystać z udogodnień edukacji zdalnej wypracowanych w pandemii również po jej zakończeniu.
Zdalna nauka spowodowała, że to, o co od dawna wnioskowały osoby z niepełnosprawnościami i organizacje pomocowe – nagrywane wykłady czy elastyczne formy egzaminowania – stało się rzeczywistością. Jednak rozwiązania te zostały zaimplementowane, ponieważ potrzebowali ich wszyscy. Osoby z niepełnosprawnościami mogły skorzystać na nich przy okazji. Szybko okazało się, że systemowo znów została uwzględniona jedynie pełnosprawna większość. Wykłady często nie były dostępne w wersji dla niesłyszących; wykładowcy nie opisywali slajdów, które wyświetlali, co uniemożliwiało pełne uczestnictwo w wykładzie osób niewidomych; pytania na egzaminach nie były dostępne w wersji audio. Nowe narzędzia, które mogły stać się dużym ułatwieniem, nie były odpowiedzią na potrzeby osób z niepełnosprawnościami, które w dużej mierze zostały w czasie pandemii pominięte i zapomniane. Po powrocie do nauki stacjonarnej zniknęła większość wypracowanych uprzednio rozwiązań.
Źródła: .independent.co.uk/disabled-students-education-university-pandemic,
disabledstudents.co.uk/DSUK_Impact_of_Pandemic.pdf, dostęp: 9.04.2022
