OSOBY Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIAMI WOBEC PANDEMII I ZDALNEJ EDUKACJI

Maria Drozdowicz
0 komentarz

Edukacja zdalna w czasie pandemii koronawirusa wymagała wprowadzenia nowych rozwiązań i standardów w szkołach i na uniwersytetach. Mimo wielu innowacji, dla większości uczniów, studentów, nauczycieli i rodziców było to trudne doświadczenie, którego skutki odczuwane będą jeszcze długo.

W szczególnej sytuacji znalazły się osoby z niepełnosprawnościami, dla których pandemia często oznaczała dodatkowe komplikacje. Wysokie ryzyko zachorowania na COVID-19, utrudniony dostęp do opieki zdrowotnej, nierzadko wiążący się z pogorszeniem stanu zdrowia, niewystarczające warunki materialne do kontynuowania zdalnej nauki, połączone z brakiem możliwości podjęcia pracy zawodowej to tylko niektóre z przeciwności, z którymi musiały się zmagać osoby z niepełnosprawnościami.

Jak podaje „The Independent”, według ankiety przeprowadzanej wśród 326 studentów z niepełnosprawnościami z 69 brytyjskich szkół wyższych (dane zbierane od lutego do kwietnia 2021 roku), ponad połowa rozważała przerwanie studiów w czasie pandemii. 23,1% ankietowanych odpowiedziało, że otrzymało wystarczającą pomoc, znaczna większość głosów mówiła jednak o doświadczeniu alienacji i pominięcia. 73,5 % ankietowanych alarmowało, że proces ubiegania się o wsparcie był spowolniony, utrudniony lub wstrzymany; w wielu przypadkach wymagane było ponowne dostarczenie orzeczeń o niepełnosprawnościach, mimo uznania ich przed pandemią. 84,5% badanych chciałoby korzystać z udogodnień edukacji zdalnej wypracowanych w pandemii również po jej zakończeniu.

Zdalna nauka spowodowała, że to, o co od dawna wnioskowały osoby z niepełnosprawnościami i organizacje pomocowe – nagrywane wykłady czy elastyczne formy egzaminowania – stało się rzeczywistością. Jednak rozwiązania te zostały zaimplementowane, ponieważ potrzebowali ich wszyscy. Osoby z niepełnosprawnościami mogły skorzystać na nich przy okazji. Szybko okazało się, że systemowo znów została uwzględniona jedynie pełnosprawna większość. Wykłady często nie były dostępne w wersji dla niesłyszących; wykładowcy nie opisywali slajdów, które wyświetlali, co uniemożliwiało pełne uczestnictwo w wykładzie osób niewidomych; pytania na egzaminach nie były dostępne w wersji audio. Nowe narzędzia, które mogły stać się dużym ułatwieniem, nie były odpowiedzią na potrzeby osób z niepełnosprawnościami, które w dużej mierze zostały w czasie pandemii pominięte i zapomniane. Po powrocie do nauki stacjonarnej zniknęła większość wypracowanych uprzednio rozwiązań.

Źródła: .independent.co.uk/disabled-students-education-university-pandemic

disabledstudents.co.uk/DSUK_Impact_of_Pandemic.pdf, dostęp: 9.04.2022

Może Cię zainteresować:

Zostaw komentarz

Ta strona korzysta z plików cookie, aby poprawić Twoje wrażenia. Zakładamy, że nie masz nic przeciwko, ale możesz zrezygnować, jeśli chcesz. Akceptuje Przeczytaj więcej

Polityka prywatności
Już dostępny!

Przemyślnik edukacyjny

73 pytania będące źródłem edukacyjnej inspiracji i refleksji!