Najlepsze uczelnie na świecie, siłą rzeczy nie mogą być dostępne dla wszystkich. Jednak wiele z nich, mimo że teoretycznie jedynym branym pod uwagę przy rekrutacji kryterium jest poziom intelektualny kandydata, boryka się z problemami związanymi z dyskryminacją różnych grup i mniejszości społecznych, ekonomicznych czy etnicznych.
Podobny problem występował również na Uniwersytecie w Oxfordzie, uznawanym za jedną z najlepszych szkół wyższych, nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale i na całym świecie. Medialną burzę, pięć lat temu, wywołała informacja, że prawie połowa tamtejszych studentów ukończyła szkoły prywatne, które w Zjednoczonym Królestwie stanowią niecałe 7% wszystkich placówek oświatowych i do których uczęszczanie, ze względu na niezwykle wysokie czesne, jest zazwyczaj zarezerwowane tylko dla niewielkiej liczby najbogatszych Brytyjczyków.
Uniwersytet zareagował na tę krytykę wprowadzeniem wielu ambitnych planów i programów, mających poprawić szanse uczniów znajdujących się w trudnej sytuacji społecznej lub ekonomicznej przy rekrutacji na uczelnię, a w tym roku opublikowano pierwszy raport podsumowujący rezultaty tych działań. Jakie więc wyniki udało się osiągnąć? W roku akademickim 2020-2021, procent studentów edukujących się wcześniej w placówkach publicznych wzrósł do 70% wszystkich przyjętych na uczelnię. Co więcej, dwukrotnie, z 8% do 16%, wzrosła również liczba uczniów pochodzących z obszarów o niekorzystnej sytuacji ekonomicznej. Dodatkowo udało się również zwiększyć liczbę uczniów z niepełnosprawnościami i pochodzących z mniejszości etnicznych.
Takie i podobne działania są na szczęście podejmowane w coraz większej liczbie prestiżowych uczelni, zarówno w Europie jak i Stanach Zjednoczonych, zwiększając tym samym dostęp do edukacji na najwyższym poziomie, niezależnie od sytuacji ekonomicznej czy etnicznej przynależności kandydata i pozwalając na równe szanse w przyszłości, dla każdego z nich.
Źródło: theguardian.com
